یک جای دور...

روحت حظ می کند،تازه می شود و می خندد...

وقتی از آسمان شهر پر از دود و آهن پر می کشی تا اوج آن سوی مرزهای آبی...

بر ساحل آبی و زلال دریای مدیترانه چمباتمه می زنی و غروب که شد تنی به آب می زنی...

در روزهای ولرم و پر ازدحام شهری آرمیده در کرانه ساحلی شنی غرق می شوی...

کنار منطقه ای سبز با گیسوانی باز و پریشان در باد و قدمهایی خنک که روی شنهای ظریف و تمیز می نشینند،بیتوته می کنی...

و شبها آرام و پر آواز و رقصان و آزاد در لانه مهتاب ،خانه می کنی...

پینوشت:سفرم؟؟عالی بود...یه ریلکسیشن حسابی و تجدید قوا و در آغوش کشیدن آرامش..

آنتالیا و کٍمٍر از اون دسته شهرهایین که خاطرات تفریحاتشون هرگز از ذهن پاک نمی شه و لایق نوشتن به روایت تصویرن تا برای همیشه ثبت بشن...البته بودن در کنار یک اکیپ از زوجهای جوون که باهات همسو هستن،به این خوشی و تفریح اضافه می کنه...الحق که همسفرهای خیلی خوبی داشتیم...دمشون گرم!

پینوشت 2:اینجا روی دیدین؟؟این وبلاگ از بین 3700 وبلاگ با رتبه 69 ،جز صدتای اول شده...با وجود این همه ننوشتن و غیبت از نت٬ از اینکه به اینجا رای دادید٬ واقعا؛ ممنونم...