جمعه های ۳ شنبه ای

شنبه ء خواب آلود که به زور خود را از هفته بالا می کشد ، بی صبرانه 3 شنبه ها را در تقویم انتظارم قاب می گیرم ، آخر ایستای لحظه است و زمان در میان هفته اش خمیازه می کشد. من نیز خمیازه کشان به ته مانده سیگار تلخ روزهای سرد می اندیشم:

چند جمعه تا پایان راه باقی ست؟چند برف تا پایان سرما بر چهره زمین یخ می بندد؟ چند آدم برفی ذوب خواهد شد؟چند یلدا شب می شود و کش می آید؟

یلدای من چه خواهد شد؟

امسال من یاد یلدا را با تو با کلاف آرامش بافتنی می کنم و یخ حوضچه ماه را با مشتهای رنگ شده ام خواهم شکست.

باز جمعه شکسته است و من به انتظار 3 شنبه ها خمیازه هایم را چرت می زنم!