بازگشت

من باز می گردم، با دستانی پر و پیاله ای از مخلوط  آفتاب و آسمان.

فصل جدید را با باد زمزمه خواهم کرد و شبها از شوق بازگشتنم لبریز خواهم شد. می روم تا دهان تلخم ، مزه

بودن بگیرد. بودن تا فردا و تا همیشه. دیرگاهی بود که در روزمرگیهای بی مصرف این آسمان کبود ، عادتهای شیرین را گم کرده بودم. پس باز می گردم تا زنده شوم.

این بار بازگشت من به اندازه تمام شوق پیوند ، بزرگ و باز است.