فکر من...

چی می شه یه دفه من رها بشم؟                 از همه قید وبندا سوا بشم؟

چی می شه که دیگه حساس نباشم                منتظر گردش زندگی و تاس نباشم؟

چی می شد می تونستم برم اونور آب            یه دفه منو بگیره تب خواب ؟

چی میشد که به آدمای دورو برم                 دیگه یه ذره هم عشق نبرم

چی می شد اگه می شد بپرمو                   بردارم و ببرم کلاه و سرمو

چی می شد که دیگه غمگین نباشم             از حرفای زیاد و تلخ سنگین نباشم

چی می شه مثل اقاقیا پیر بشم                  از هر چی آبه سیر بشم؟

چی میشد مثل بنفشه ها بودم                   خالی از نظر و نقشه ها بودم

چی می شد مثل زندگی بودم                    شاعر شعر سادگی  بودم

چی میشد این وبلاگ و می بستم و           می شمردم روزای سرگذشتمو

چی می شد یه آدم اسیر بودم                  واسه خودم یه پا مدیر بودم

چی می شه دیگه برم به خواب               بسوزم تو شب یه تب ناب

چی می شد منم مثل مامان نقاش بودم       از صبح زود تا خود شب بیدارباش بودم

چی می شه دیگه شعرم نیادش                دیگه حتی ننویسم من به یادش؟

چی می شه آدمای بد سراب باشن          همه این اتفاقا یه خواب باشن؟

چی می شد این آرزوها دور نبودن          آدمای ساده دل کور نبودن!

چی می شد اینا همه بر آورده شه          یه دستی بیاد فکرمو بکشه؟

این دفه تو فکرمو می کشی؟؟؟...