دیرگاهی ست که دلم می شکند
من دلم از همه دنیا می شکند
از زمین ، از هوا می شکند
من از بی وفا دلم می شکند
از ترنم بربال صدا می شکند
قلب من از جنس شیشه نیست اما چه آسان می شکند
از این و از آن می شکند
من دلم از دوستان می شکند
از طعم گس تا بستان می شکند
من دلم از مهر و مهتاب
از اشکی که نمی آرد تاب
دلم از چشمها می شکند
از بغض آن روزها می شکند
من دلم از روزگار می شکند
از حکمت کردگار می شکند
من دلم از همراهی غم می شکند
از همه ، از زیاد، از کم می شکند
من دلم از شعر تو می شکند
از وهم آوازنو می شکند
من از نظرها دلم می شکند
از طوفان رهگذرها دلم می شکند
من از حسزت دلم می شکند
از لفظ لعنت دلم می شکند
من از عادت باختن می شکنم
از باز ساختن می شکنم
کاهی دلم از همه کسم ، می شکند
گاهی نیز از هم نفسم ، می شکند
از داغ تابستان می شکند
از خزان بی فغان می شکند
من دلم از تاریکی شب ، می شکند
از انتظار غرقه به تب ، می شکند
از چهره های نزار می شکند
بر گور و بر مزار می شکند
دل من از یاران می شکند
از صدای باران می شکند
از سپیدار بی بار می شکند
از اندوهی بیشمار می شکند
من دلم از آیینه ها می شکند
از غبار کینه ها می شکند
از نم افسوسها می شکند
از خواب فانوسها می شکند
من از نثر شاعرانه ات می شکنم
از اشک بی بهانه ات می شکنم
من از سختی قلب شیشه ات می شکنم
از باران دیده ات می شکنم
" گاهی من نیز می شکند "
کاهی قفس تن نیز می شکند
نه دیگه!
خواهش می کنم این قدرها هم نشکنه!
بعضی وقتا واقعا می شکنه صبا خانوم!! از همه هم می شکنه!!
معلومه دلت خیلی شکسته!! عیبی نداره اونایی که دلتو می شکونن یه روزی دلشون سختتر از تو می شکند!!
شاید ! اما دردی رو دوا نمی کنه!!!
داستان یسنی رو خوندم. به هر حال توی وبلاگت اونقدر تعریف مبتذل می شنوی / بد نیست یه کمی انتقاد هم بشنوی.
البته حتما خودت هم قبول داری که قرار نیست همین فردا این داستانت بره زیر چاپ/ پس کمبودها موجود در اون رو باید بیشتر روش کار کنی:
((خلاصه داستان: دختر که مادرش مرده و دوست پسر سابقش ترتیبشو داده و غیبش زده توی یک وضعیت بیم و امید مونده. یکی از بچه های فامیل هم که همیشه از این خوشش میومده باهاش قرار میذاره که داستان به خوبی و خوشی تموم شه. اما تا دختره حقیقت بیولوژیکش رو آشکار میکنه پسره به واسطه تفکر سنتی خودش فرار میکنه و دیگه پیداش نمیشه تا وقتی که احتمالا تنهابا خودش فکر میکنه و به این نتیجه میرسه که برگرده و زنگ میزنه به دختره و همه چیز به خوبی وخوشی تموم میشه.))
علا وه بر اینکه تا حالا ۱۰۰۰۰ تا داستان عیم همین موضوع نوشته شده اما مسئله اصلی قدرت در نوشتن هست. محتوای داستان که چیز خاصی نداره جز اینکه: ((از اولش راستشو به هم بگین)) یا اینکه (با گذشت داشتن همه چیز درست میشه)) و البته چاشنی پایان خوش هالیوودی هم وجود داره که ((همیشه امیدوار باش- خدا با ماست)).
اما حتی اگر فرض کنیم که محتوای داستان بسیار محتوای به دردبخور و سرشار از نبوغ است/ باز هم باید اعتراف کنیم که فرم ((روایت)) بسیار ضعیف است. البته بخش عمده این ضعف در روایت نه خدادادی است و نه ژنتیک بلکه به واسطه مطالعه و کار زیاد رخ میدهد. مثلا روی شخصیت ها اصلا کار نشده و در واقع اصلا تلاشی هم برای شکل دادن به داستانانجام نشده. میدونم روی این داستان زحمت کشیدی و زمان گذاشتی. میدونم احتمالا از خیلی از کارهای همینهایی که برا کامنت ((قربون صدقه)) می ذارن بهتره. الما باید مثلا کارت رو با داستایوفسکی مقایسه کنی. وقتی نینویسی باید فکر جایزه نوبل باشی. این کمکت می کنه که تلاش کنی و از انتقادا کسایی مثل من ناراحت نشی و از تشویق کسایی مثل اونها زیادی ذوق نکنی.
تنها چیزی که می تونم بگم اینه که داستان بخون و بخون و بخون. نمی خواد کارهای جدید رو بخونی بلکه اگه می خوای نوشتن رو ادامکه بدی حداقل کارهای کلاسیک رو باید بخوری و بجوی.
به هر حال برای اینکه دلت رو خالی کنی و هر چی فحش توی دلت جمع شده رو نثارم کنی/ این آدرس یکیلز داستانهامه که اگه خواستی نقدش کن:
http://symptom.persianblog.ir/post/15
در هر صورت سعی کردم بیشتر از این به این کارت نپردازم. خودت ۱۰-۱۲ تا کار که بنویسی می فهمیاین کارت چطور بوده. اما به واسطه همین نقد ما از تو و نقد خودت از خودته که می تونی بهتر بنویسی. و میفهمی اتفاقا اونهایی که بیشتر از همه الکی ازت تعریف میکنن و قربون صدقه ت میرن بزرگترین موانع برای پیشرفت هستن.
واااایییییی!!!
اولا من نه از قربون صدقه ها خوشحال می شم نه از انتقاد ناراحت! تا انتقاد پذیر نباشیم که پیشرفت نمی کنیم! این داستان واقعی واقعیه و برای یکی عینش افاق افتاده! داستان یک روایت از نظر شخص سومه! بعد هم اون آقا فامیل دختر نبوده! د.ست جدیدش بوده!من نه می خوام با داستا یوفسکی و آنتوان چخوف و آلبر کامو مقایسه بشم نه با فهیمه رحیمی و نسرین ثامنی!! برام اصلا مهم نیست! من برا دل خودم می نویسم! خود خودم! خوشحال می شم بقیه هم بخونن و نظر بدن ! فقط همین! من خودم کتاب خون حرفه ای م! اگه تو سایت یاهو ۳۶۰ من بری تو لیست کتابام تمام اثرهای توماس هاردی و دافنه دوموریه شارلوت و امیلی برونته و حتی داریا الویه رو هم خوندم! تمام اثرات مدرن رو هم خوندم! بی ستاره (مریم ریاحی) و.... اثرهای مسعود بهنود رو هم خوندم! پس به خودتون مغرور نشین که فقط شما کتب خونین! من حدود ۱۲ ساله شعر و داستان و نقد می نویسم! اصلن هم روی این نوشته وقت زیادی نذاشتم و بداهه تو محل کارم به ذهنم اومد و تایپش کردم!!!
به هر حال ممنون از نظرتون! شاید سازنده باشه!!
۱. نقد باید بیرحمانه باشد. نقد سازنده نداریم. نقد یا مخرب است یا اصلا نقد نیست. باید چیزی را ویران کرد تا بتوان چیز بهتری ساخت.
۲. این که این داستان واقعی بوده دلیل بر ضعف شخصیت نگاری شما نیست.
۳. ای که بر ادبیات دنیا مسلط هستید عذر بدتر از گناه است. من اون نقد خیلی محتاطانه رو برای کسی نوشتم که تازه نویسندگی رو شروع کرده. اتفاقا اگر میدونستم با ادبیات سروکار دارید انتقاداتم بسیار برنده تر می بود چرا که قویترین نوشته های جهان را می خوانی د همچین داستانی می نویسید؟ خودتان مقایسه کنید.
۴. این که برای این داستان وقت نگذاشتید و سریع آن را نوشتید بهانه ای برای شانه خالی کردن از زیر بار نقد نیست. من با متن روبرو هستم و آنرا نقد می کنم . نه با خالق اثر...
۵. من شکل انتقاداتم همینگونه هست و خودتان مرا به خواندن آن داستان دعوت کردید پس بر من خرده نگیرید.
۶. اگر برای دل خودتون می نویسید. برای خود خودتون. پس چرا آن را در وبلاگ می گذارید تا بقیه نظر دهند. من خودم هم اعتراف می کنم که می نویسم تا خوانده شوم. نوشتن بدون خوانده شدن مثل فکر کردن انتزاعیست بدون گفتن.
۷. از کجا دریافتید که من به خودم مغرور هستم و فقط من کتاب خواندم اتفاقا من برخلاف شما هیچوقت نمی توانم ادعا کنم که ))تمام اثرات مدرن رو خوندم((
۸. به هر حال امیدوارم روز به روز کارهای قدرتمندتری ارائه دهید و نقد پذیرتر گردید...
هر جور راحتید!!! اما من واسه خلق داستانم اون هم تو وبلاگ وقت نمی ذارم! وبلاگ حرف دله نه کتاب که بره زیر چاپ! اگه اینطوری بود که تمام وبلاگ نویسا الان کتاب چاپ کرده بودن و منتشر کرده بودن! بهتر ه بحث نکنم!! من نقد داستان نخواستم! فقط ابراز احساسات خواستم که اگر اون هم نبود مهم نیست! نقد من هم در مورد داستانتون بخونید!
موفق باشید نقاد ....!
به این جور نظرای چکشی و خشن توجه نکن ! مشی خانوم! سادگی متن تو بهتر از پیچیدگی و فلسفه های غیر واقعیه!!
موفق باشی ! باز هم بنویس عزیز!
چه کنیم دیگه!! گفتم که دلم می شکند!! هر کس به طریقی دل ما می شکند!!
سلام
مشی اینجا چه خبره؟!
سلام بهار جونم!!
هیچی بابا ! دعوای زرگریه!! یکی دوس داره هی از این و اون ایراد بگیره که بگه منم بلدم! مهم نیس دوستم! مهم دوستامن که به فکر من احترام می ذارن! ب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وس!!
امان از وهم خیال انگیز غرور!!
سلام عزیزم زیاد خودتو ناراحت نکن!
من همیشه یک نظریه ای واسه خودم دارم
اونم اینه که اگه چیزی نوشتی که به نظر خودت خوبه و برای دل خودت بوده و دوستش داری دیگه به نظر بقیه اهمیتی نده.
مهم اینه که خودت از کارت راضی باشی :)
ولی اگر بخوای به شکل حرفه ای بنویسی اون موقع وضعیت فرق می کنه. چون یک نویسنده ی حرفه ای بیشتر برای مردم و مطابق سلیقه ی اونها می نویسه تا خودش.
راس می گی بلوط جونم!! وبلاگ حرف دله!! بعضیا!!! ( که خودت می دونی کین!!) اینجا رو با چاپخونه و نایشگاه کتاب اشتبا ه عوضی گرفتن!!!
مرسی دوس جون ! از نظرت!! دیگه اهمیت نمی دم!!
بوسسسسس!!!
تا توانی دلی به دست آور! دل شکستن هنر نمی باشد!!
اما نوای دل شکسته هم قشنگه ها!!! مثل دل تو!!!
ای فانوس روشن! نوای شکسته دل غیر از ناله نیست!!
دل همه که مثل تو شیشه نیست تا بشکنه! بعضی دلا از جنس سنگ خارا هستن! شاد باشی!
آره واقعا!!!
قالب قشنگی داری ولی عکس کم می زاری
مثلا چه عکسی باید بزارم!!! باشه عکس هم می ذارم! مرسی از راهنمایی و نظرتون!
گاهی قفس تن نیز می شکند!!! چقدر این یه مصرع رو دوس دارم!! یعنی ممکنه آدم یه روزی بمیره! نه؟؟؟؟
مرسی ممنونم! بی مار همون بیمار سرهمه دیگه نه؟؟ آره منظورم شاید همین بوده! این مال خیلی وقت پیش شعرش! ممنون از نظرتون!
زیادی دلت شکسته! اما خوب خودت رو ناراحت نگن!! درست می شه!!! آدم با غم به دنیا می آد و با غم از دنیا می ره!!!
ای همیار ! همیاری کن مرا تا این دل شکسته را پیوند زنم!!
زیبا و آهنگین بود!! گاهی من هم به همین غمگینی می شم!
دلم از زمین و زمان می شکند!
ممنونم زیبای غریبه!
چرا از آیینه ها؟؟؟
بعضی وقتا آیینه هم به آدم دروغ می گه!
من نیز دلم از تمام مردمان می شکند! از نامردمان می شکند!
یه حزن خاص تو شعراته! نه؟
شیده خانومی! مرسی از نظراتت!خوب بیا وبلاگ درست کن!خوبه که!
آری دخت دل همیشه می شکند!
fek konam yeki az nazaram eshtebahi be shoma resid sharmandam