مردی زیر درخت صنوبر دراز کشیده و به خواب رفته است.
همسرش می آید
بیمارگونه و نزار
مرد برخاست
بافه ای هیزم به زیر بغل زد
فرزندش را در آغوش کشیدو همسزش را بوسید
و به سمت خانه پیش رفتند.
هیچ کس به او نخواهد گفت که چقدر زیباست.
و او هیچ گاه نخواهد فهمید که چقدر زیباست.
و چه عارفانه است خلاقیت ذهن به روی ردپای قلم!
زیباست!
چی بگم والا!!! عارفانه ست ! شاعرانه ست! بی بهانه ست! با دو پای کودکانه ست!
سلام علیکم و رحمته الله و برکاته و این صحبتا
احوال شما؟ هاو آریوتون چطوره؟ کیف حالک؟ لاوس؟ (این یکی ارمنی بود) هارا یاخچی سن؟ (پارازیت.. آلمانیش و تو بگو)
فچ نکنم نیازی به توضیحات بیشتر باشه که باید به کلی از من قطع امید بکنی زیرا که از دست رفتم مادر!
میگم که دوستم کی زیبا بود؟ مرد زیر درخت صنوبر یا درخت صنوبر بالاسر مرده یا خانوم مرده یا بچه مرده یا بافه هیزم زیر بغل مرده یا خونه شون؟ یا هیچ کدوم خواننده مطلب یا نویسنده مطلب؟ هاین؟ آی کیوم پایینه؟ جان؟برم گم بشم با این نظر گذاشتنم که عین نظر ادمیزاد نیست؟ :( بابا بچه زدن نداره که خوب خودمم فهمیدم منظور تصویری بود که همه ی عوامل فوق دست در دست هم ایجادش کردند و موافقم... خیلی تصویر زیبایی بوده و از اون زیباتر تو بودی که این تصویر و ثبتش کردی:)
مواظب خودت باش دوست جونم:-*
بهار جونم! ممنونم! وقتی غمگین می شم شعرام قشنگ می شه! سوکس تو ام از اون موضوع جدیدا بوداااااا !!! عالی بود! بوس.بوس.بوس!
ولی می داند که زندگی زیباست.
درخت گل بوی خاک باران خورده...
و همین ها برای شادی یک عمر کافیست
این روزها من به اندازه یک ابر دلم می گیرد!
ممنونم دوست جدید من!!!
من زندگیم و این نوشته تصویری دیگر از زندگی ست!
ممنونم!