تجربه واقعی روحم

دیشب وقتی رفتم به خواب                         وقتی سایه ها شدن سراب

یه درو دیدم که پشتش نور                          می زد چشممو و بود خیلی دور

پریدم و خواستم درو ببندم                          خواستم باز تو رویاهام بخندم

اما نشد ، من نتونستم                                من موندم و شونه های خسته م

یه دفه شدم مث یه برگ                            رفتم انگار تا سراپرده مرگ

از تونلی سفید و باریک                              رد شدم و دیدم نوری نزدیک

تموم موهام رو باد برد                               لرز تموم تنمو خورد

یه دفه مور مورم شد                                یه هاله نور دورم شد

لباس سفید داشتم به تن                           یه پیراهن از جنس خود من

به سوی نور رفتم من پیش                        هوای خنک زد پوستمو نیش

گلوم شد مث کویر                                     از آب خنک سیر سیر

یه حس مث عطر گل یاس                        اومد تو تنم دور از هر هراس

اون شب من ازون دنیا برگشتم                  دیدم تموم فیلم سرگذشتم

وقتی اومدم به خودم                                تازه شناخیتم تار و پودم

                                      

     غلتیدم روی تختم                             کش دادم بدن سرد و لَختم

تا آخر همون روز                                    رنگ پریده بود هنوز

انگاری روح نبود توی تنم                        بی حس بود تمام بدنم

من دیدم مرگمو به چشم                      جدا شدن روح از خود جسم

 اون تجربه عالی بود                             یه لحظه ش مث سالی بود! 

پ.ن: این تجربه سال پیش همین موقعها مو به مو برام اتفاق افتاده . بعدش تا یه روز انگاری خودم نبودم و روح به تن نداشتم.گیج و بی حس بودم.