من و گذشته ها

وقتی به عقب برمی گردم ، می بینم برای خیلی چیزای گذشته ها دلم تنگ شده. من یه روزگاری تیچر زبان بودم.اوایل کارم یعنی سال 80 -82  هم به بچه ها تدریس می کردم هم به بزرگسالا. این عکس متعلق به همون دورانه : زمستون سال 82 .، با بچه های موسسه. همه کلاس پنجمی بودن و 2 سال بود که باهام کلاس داشتن:

فاطمه تپل و مهربون و درس خون: این دختر یکی از بهترین و شادترین شبای عمرمو بهم هدیه کرد از پدرش  بلیط کنسرت محمد اصفهانی  رو برای من و خانواده م گرفت . اونشب برفی به من و خانواده م خیلی خوش گذشت.

گلزار شیطون وبلا و درس خون: با شعرای عاشقانه ش هر دفه منو مستفیض می کرد.

نیوشا شیطون و پرحرف و باهوش: درس نمی خوند و همیشه از دستش عاصی بود چون تکلیفاشو انجام نمی داد.

اون یکی که به من چسبیده و گوله برف دستشه اسمشو یادم نمی آد اما خیلی مهربون و شیطون بود.

مادرش دم به دقیقه مدرسه بود و ازم می خواست  بچلونمش تا درس بخونه اما من که دلم نمی اومد!

یه فاطمه دیگه : خیلی در خورد فرورفته و درس نخون بود: از زبان متنفر بود اما کلاس و بچه ها رو دوس داشت.

الان دیگه همه این دخترا بزرگ شدن! خانوم شدن! می دونم! میون اون برف با این فسقلیا من چه برف بازی کردم.نیوشا یه گوله برف زد توصورتم ! (یه کم روش به من باز شده بود) گلزار به پالتوم آویزون  بود و قربون صدقه می رفت.

سال بعد دیگه هیچ کدومشون رو ندیدم .همه ازون مدرسه رفتن و دیگه من کلاس بچه ها رو نگرفتم.

وقتی بهشون فکر می کنم می بینم چقدر دلم براشون تنگ شده !‌ چقدر من از اون دوران دورم.اون روزای خوب کجا رفتند؟؟الان از همه چی راضیم اما  یه نقطه به نام گذشته تو زندگیم خالیه! انگاری یه چیزی کمه.

آدم نباید با گذشته ها زندگی کنه اما  بدون گذشته هم نمی شه زندگی کرد. این 7 سالی که تدریس می کردم پر خاطره از شاگردای جور واجورمه . شاگردایی که اونقدر پررنگ بودن که شده بودن جزیی از زندگیم.جزیی از

تاریخ و قاموس گذشته من.

خیلی دلم می خواد برگردم به اون دوران. دورانی که پر بود از خاطره!

 

بعدا" نوشت: شاید دیگه اعصاب تدریس رو نداشته باشم  اما هروقت روحم به تلاطم روزمره می افته، نقبی به گذشته ها آرومم می کنه.خوشحالم که هیچوقت حسرت گذشته ها رو نمی خورم و از اون فقط یه خاطره پر رنگ برام مونده.خوشحالم.....!