تولدم با عشق... با تو ...

در پشت چشمان بسته ام ، تیک تاک عمر ثانیه ها محو می شوند و من به سوی پرچین  فردایم که از خط افق قد کشیده است ،  انگشت سبز خود را هاله خورشید می کنم.

. با خواب تو زیسته ام ، به لبخندت رسیده ام و تا آشناهای  دور تنت شتافته ام.

خوش نقشترین زمزمه زاده شدنم با تو بود و...

من به اعتبار عشقت ، خواب آلود و گنگ از طعم گس تابستان ، به استقبال پاییز بزرگسالیم می روم.

شب آویز را تو سکوت می آموزی .و بر پیکره تاریک من ، تو جامه روشن برف را  می پوشانی..من می خواهم که به شاخه های سپیدت بیاویزم  و باد مرا تا اوج گرمای تو در شبهای طولانی و سرد ببرد. و از من سوزانترین شمع را بسازد. شمعی بر لذیذترین و ماندنی ترین کیک جهان.

زمان مرا از نو زاییده است.من می آغازم نوترین و پیوسته ترین فصل زندگیم را .

... با تو...