کمر تابستان...

کمر تابستان هم شکست                                     ذهن پاک ریشه ها از خواب  جنگل هم گسست

درختان آموختند: خم شدن                               چشمهای بهار درس غرق ماتم شدن

برگهای سبز می میرند چه سان                        می آویزند به تب تند و بوران خزان

باران سرریز می شود از کاسه بی رنگ ابر       طوفان غبار فصل می کوبد به کوههای ستبر

ناله زنجره ها                                                 می گدازد ذره ذره در تب دلهره ها

نرم نرمک نغمه سرخ پاییز                              می کند آشیانه کوچ را لبریز

دل من می گیرد اما اینجا                                  در پس شبهای بلند ‏‏با بارشهای تند بیجا

غم انگیز و غبار آلود است اول مهر                  حیاط مدرسه ها غم دارد به چهر

می شنوم آوای خنده های کودکان                      می خوانند با هم سرود ؛ باران باز باران؛

می چکد ابر از سطر سطر کوچه ها                  می اید بوی تلخ و تند دفترچه ها

من همیشه پرم ز دلهره ها                                غم بودن ها ‏ جدایی و اشک چهره ها

می نویسم جفای خزان سرد را                           به یاد کودکی؛ آمدن آن مرد؛ را

می سپارم گوش به انگیزش باران و برگ         می بویم ترس یک بوته را از خواب مرگ

نقش من دیدن مرگ تابستان است و بس              آرزوی دیدن خواب بهاران است و بس!

پ.ن: آمدن یک مرد تلمیح به کتاب فارسی سال اول دبستان با این جمله است: آن مرد آمد.. آن مرد در باران آمد

…