1 سال گذشت...

تو بودی و چه خوب که بودی پدربزرگ. روزگاران قریب گذشتند:

روزهایی که تو بالای درختان گردو آفتاب می چیدی و مادربزرگ در چشمان تو می خندید. و

(( من گل خنده های تو را در پس دیوار شیشه ای باغچه می بلعیدم.))

رفتن ، بودن تو را خلاصه نکرد.رفتن بودن تو را هجی کرد.

دلمان می خواهد بازگردی : کاشی های حیاط خانه اکنون تو هنوز در وهم خاکستری خیال بازگشتت

خاک می خورند ، ای کاش تو بیایی و آبشان دهی.

انارهای سرخ بر سر شاخه های تابستان خشکیده اند، کاش تو باز آیی و جانشان دهی.

این 1 سال بی لبخند تو خواب شدیم و بی صدای تو بی تاب شدیم.

(( تا قیامت ، روحت قرین رحمت))

تقدیم به پدربزرگم که آفتاب روحش همیشه خورشید قلبهایمان خواهد بود و یادش ماندنی ترین تیک تاک ساعت عمر